پاورپوینت کتاب هنر در تمدن اسلامی  دارای 151 اسلاید می باشد . جهت دانلود فایل پاورپوینت بر روی گزینه خرید انتهای متن کلیک نموده و پس از وارد نمودن آدرس ایمیل و کلیک بر روی گزینه خرید به درگاه بانک متصل شده و از کلیه کارت های بانکی عضو شتاب قادر به پرداخت و تهیه آن می باشید. بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل پاورپوینت در اختیارتان قرار می گیرد و می توانید آن را دانلود نمایید . ضمناً همان لحظه لینک دانلود فایل نیز به آدرس ایمیل  شما ارسال می گردد.

همچنین در صورت تهیه فایل پاورپوینت مربوطه و مناسب نبودن فایل با اعلام شماره کارت بانکی و آدرس ایمیلی که در سایت ثبت نموده اید مبلغ پرداختی حداکثر ۲۴ ساعت بعد برگشت داده می شود.

بزرگوارانی که به صورت انلاین قادر به تهیه فایل پاورپوینت نمی باشند می توانند عنوان فایل پاورپوینت درخواستی را  به همراه آدرس ایمیل و شماره همراه خود را به ایمیل bankmaghalehir@gmail.com ارسال نمایند تا فایل پاورپوینت از طریق ایمیل یا تلگرام برای آنها ارسال گردد و پس از آن هزینه را کارت به کارت به حساب ما واریز نمایند.

هنرهای اسلامی

اقوام و ملل جهان در آشنايى با هنر و بهره ورى از آن تقدّم و تأخّر دارند.

ايرانيان و روميان، سده ها پيش از ظهور اسلام با هنر آشنا شده بودند و هر يك از اين دو قوم، همزمان با ظهور اسلام، سنتهاى هنرى چند صد ساله داشتند.

نخستين عربهاى مسلمان، نگاه خود را بر آثار هنرى جهان هنگامى انداختند كه يك دسته از سپاهيان آنان در مشرق، كاخ رها شده پادشاه ساسانى را در تيسفون تصاحب كرد و دسته ديگر در بيزانس پيشروى كرد و صحراى سينا را در نورديد و به سال ١٨ق به مصر رسيد و شهر اسكندريه را در اختيار گرفت.

ويژگى منحصر به فرد اسلام و نيز عاملى كه موجب گسترش جهانى آن شد، آميزشى است كه از عناصر قومى و جهانى در آن حضور یافته است.

اسلام، آغوش خود را به سوى همگان باز كرد و برابرى و برادرى عموم مؤمنان را در پيشگاه خداوند، از هر نژاد و ملتى كه بودند، اعلام کرد.

در نتیجه اين روش، ميراث هنر اسلامى عبارت بود از شيوه آميخته صدر مسيحيّت و بيزانسى همراه با بازتابهايى از صورتهاى هنرى یونانی (هلنى) و رومى و مجموعه وسيعى از سنتهاى ايرانى.

عربستان پيش از اسلام، از نظر هنرى سواى خط عربى كه بالقوّه آمادگى پذيرش زينتهاى هنرى را داشت، و بعدها، از سده سوم تا نهم هجرى، آن زينتها را يافت، از درون مايگى چندانى برخوردار نبود.

شعر و سرود بيشترين هنر عرب بوده است تا آن كه فتوحات مسلمانان آنان را با ديگر مظاهر هنر آشنا ساخت و موجب شد تا آن چادرنشينان ناگهان ديده بر كاخهاى ايرانيان و كليساها و پرستشگاههاى يونانيان و روميان با آن همه گوهرهاى درخشان و موزائيكهاى زرين و ظروف شيشه اى و سفالهاى نقاشى شده و عاجهاى كنده كارى شده و ابريشمهاى بافته شده گشودند.

از پايان سده اول هجرى فرمانروايان مسلمان، در نواحى مسخر شده، ساخت مسجدها و كاخهاى با شكوه را آغاز كردند و كوشيدند تا آثارى بزرگتر و با شكوه تر از بناهاى دوران پيش از اسلام به وجود آورند.

بيشتر نخستين معماريهاى اسلامى در كشاكش روزگار شكل و هيئت اصلى خود را از دست داده است؛ زيرا سازندگان آنها كه استادكاران ايرانى، مصرى، شامى و رومى بوده اند عادت داشته اند كه شـيو ه هاى معـمول خـود را در سـاخـتن آن بنـاهـا    به كار برند.

از اوايل سده دوم هجرى به بعد كه كم كم سنتى معين و مشخص در هنر اسلامى به وجود آمد و رو به كمال گذارد، ناگزير، آن ويژگى هاى قومى و ملّى را از بناهايى كه نياز به تجديد داشتند مى گرفت و همه را بر سنّت هنر اسلامى منطبق مى ساخت.

معمارى

معمارى اسلامى در هيئت و شكل سه نوع بناى عمده به ظهور رسيد:

مساجد؛

مدارس؛

آرامگاه ها

«مسجد جامع دمشق»  که بین سالهای ۸٧ تا ٩۶ق و روزگار «ولید» بر جای پرستشگاه ژوپيتر (خداى خدايان روم) ساخته شد، و در شمار كهن ترين بناهاى اسلامى است؛ ديوارهايى پوشيده از موزائيك كارى شيشه اى به روش خاص بيزانس داشت.

يك بناى ديگر آغاز عهد اسلامى، كاخ هشام بن عبدالملك (حك: ۱۲۵- ۱۰۵ق) است که (سراى زمستانى) خوانده مى شد و در بيابانى خالى از سكنه و سوزان در نزديكى اريحا برافراشته شد و باغ «خربة المفجر» (جایی که آب برآید) آن را در میان گرفته بود و بیشتر آن، در زلزله سال 131ق ویران شد. بی شک بايد ايرانيان كه به داشتن باغها و كاخها پرآوازه بودند، در ساخت خربة المفجر همكارى كرده باشند.

يك سال پس از مرمت گرمابه كاخ خربةالمفجر، خلافت امويان برافتاد و عباسيان كه از پشتيبانى ايرانيان برخوردار بودند، دارالخلافه را از دمشق به بغداد بردند و براى اين مقصود صد هزار كارگر در مدت چهار سال كار كردند تا بغداد بتواند شكل يك پايتخت باشكوه را به خود بگيرد.

بغداد به شكل دايره اى ساخته شد و مركز شهر را حصارى درميان گرفته بود كه درون آن حصار، كاخهاى سبز گنبد خلفا همچون كاخهاى شاهنشاهان ايران برافراشته گرديد.

ايرانيان در ساختن اين شهر و فراهم آوردن اسباب و اثاثيه زيباى آن، نقش عمده داشتند.

زيگموند و لنتفرد، فرستادگان شارلمانى، بغداد عهد هارون الرشيد را زيبا و ديدنى، و خليفه و بزرگان دربار را مردمى با فرهنگ و كاخ خليفه را جايگاه فراهم آمدن دانش پژوهان و دانشمندان سرزمينهاى مختلف دانسته اند.

مسجد جامع سامرا:

بزرگترین مسجد جهان اسلام از نظر مساحت بوده و در طی سالهای852-848 میلادی (235-231ق) به دستور المعتصم و المتوکل عباسی ساخته شد.

این مسجد به دلیل داشتن مناره حلزونی که پیچ حلزون آن    بر خلاف چرخش عقربه های ساعت به بالا می رود، منحصر به فرد است و بعضی ساختار این مناره را الهام گرفته از  برج بابل می دانند.

ارتفاع مناره 52 متر و مساحت کل مسجد 38000 متر مربع می باشد و گنجایش حدود 8000 نمازگزار را دارد.

مسلمـانـان اســپانــيا مى كـوشـيدند تا پايتختشان، قــرطـبه (Cordoba) از نظر ثروت، شكوه، دانش و هنر با بغداد برابرى كند.

قرطبه عهد خلافت عبدالرحمان سوم (سده چهارم هجرى) به اوج مجد و عظمت رسید و سوداگران و جهانگردان و هنرمندان اسلامى از هر سو بدان جا روى می آوردند.

مسجد جامع قرطبه با مناره هاى بلندش و ستونهاى متعددش يكى از نمونه هاى زيباى هنر اسلامى در اسپانيا و در جهان اسلام است.

اين مسجد در عهد عبدالرحمان اول بنا شد و عبدالرحمان دوم و حكم دوم و منصور هر كدام بخشهايى بر آن افزودند.

با آن كه این مسجد امروزه به يك كليسا بدل گشته است، اما هنوز قداست اسلامى اش بر نزهت مسيحى اش مى چربد.

براى عبدالرحمان سوم در چهار ميلى قرطبه به مدت سيزده سال كاخى برافراشته گشت كه «مدینه الزهرا» خوانده شد و يكى از نمونه هاى بارز هنر اسلامى عهد خلفاى اموى در آندلس است و اگرچه رو به ويرانى گذاشته، اما بخشهايى از آن مرمّت شده و نگهدارى مى شود.

قاهره يكى ديگر از كانونهاى تجلى هنر اسلامى به شمار مى آيد.

فاطميان مصر، به ويژه المستنصر، كه توانگرترين آنان بود، در آنجا كتابخانه اى برپا داشتند كه صدها قرآن نفيس و آراسته داشت.

شهر فسطاط، پايتخت پيشين مصر هم كه بر كنار رود نيل قرار داشت، همچنان مركز بازرگانى صنايع مصر بود.

قاهره كه در يك ميلى كنار نيل بر سر راه كاروانروى قديم به سوى درياى سرخ براى پايتخت شدن ساخته مى شد، بارويى بلند با هشت دروازه و كاخهايى باشكوه داشت.

از آن ميان، كاخ خليفه فاطمى دوازده تالار داشت كه هريك از ديگرى زيباتر بود.

ناصرخسرو قباديانى، كه در سياحتش به جانب كعبه از آنجا ديدن كرده بود، آخرين ايوان كاخ را مفروش و داراى    پرده هاى اطلس سبز و اورنگى بزرگ با نقشهاى شكارگاه وصف كرده است.

از آن كــاخ، امروز جز تیـــرهای سقف، كــه بر آن مجـــالسی از زندگی درباری و روستــایی کنده شده و در آن شکـــارگران و بازداران و نوازندگــان عـود پرداخته شده اند، چیز دیگـری بر جای نمانده است.

سخن از هنر اسلامی مصر بدون یادآوری از «سوق القنادیل» یا بازار چراغان در فسطاط ناتمام مى ماند.

سوق القناديل، يكى از مراكز تجمع داد و ستد اشياء هنرى و صنعتى آن روز جهان اسلام بود.

در گذر زمان، قدرت فاطميان هم جاويد نماند و سرانجام با هجوم تركان سلجوقى از آسياى ميانه، كه از راه ايران و بغداد و بيزانس مى آمدند و به سال 464ق به فلسطين رسيدند، رو به زوال گذاشت.

در آن سال سلاجقه، مصريان را از فلسطين راندند و        بيت المقدس را تصرف كردند و اين باعث شد تا صليبيان به قصد تصرف دوباره اورشليم به قلمرو حكومتهاى اسلامى بتازند و در اين نبردها با بسيارى از شگفتیهاى فرهنگ و هنر مشرق زمين آشنا شوند.

به سال 6٩ق عبدالملك بن مروان، خلیفه اموی، در بخش شمالى مسجدالاقصى و برفراز صخره، گنبدى با شكوه ساخته بود (قبة الصخره) كه با گنبد كليساى مزار عيسى (ع) برابرى مى كرد و صليبيان مهاجم را به حيرت مى افكند.

ديوار هشت گوش آن بنا و گنبد فراز آن، همه با موزائيك پوشانده شده بود.

در داخل مسجد صخره مقدس قرار داشت و پيرامون آن را ستونهايى با سرستونهاى زرين فراگرفته بود.

نود سالى از فرمانروایی صليبيان بر بيت المقدس و كشورهاى مسيحى كنار سوريه گذشته بود كه يك جنگاور كُرد، به نام  صلاح الدين ايوبى، از راه رسيد و به برترى آنان پايان بخشيد.

وى که به سال 5٩٧ق، مصر را از آخرين خليفه فاطمى آن سرزمين گرفت و به زير اطاعت خليفگان بغداد برد، نبرد با صليبيان را آغاز كرد و در 6١4ق بيت المقدس را آزاد ساخت.

به روزگار او، بر تزئينات هنرى مسجدالاقصى افزوده شد.

منبرى از چوب سدر، كار حلب آوردند و محرابى ديگر در مسجد ساخته شد و پوشش زرين گنبد تجديد گشت.

از سده چهارم هجرى به بعد، تركان آسياى مركزى به تدريج به سوى غرب پيشروى كردند و بخش وسيعى از ايران و بخشهايى از بين النهرين و سوريه و فلسطين را به تصرف درآوردند و مسلمان شدند.

حكومت خاندانهاى ترك، از آن زمان تا آغاز سده دهم هجرى كه قيام صفویان آغاز شد، ادامه يافت. در اين دوران ششصد ساله، به ويژه در عهد تركان سلجوقى، ايران مهد هنر و هنرآفرينى در جهان اسلام بود.

تشكيل دولت سلجوقى در ايران و بين النهرين و آسياى صغير و قفقاز نقطه عطفى در بازگشت دوباره ايرانيان به فعاليتهاى هنرى شد.

معمارى: مساجد

در مسجدسازى، ايرانيان مسلمان ابتدا از همان شيوه مسجدسازى با ستون – كه در جهان عرب معمول بود – پيروى كردند؛ اما چندى نگذشت پايه هاى آجرى را جانشين ستونهاى سنگى ساختند و طاقهاى قوس دار گوناگونى را ابداع كردند كه با آجر بسته مى شد.

با اين همه ظهور شيوه خاص مسجدسازى ايرانى با استفاده از ايوان يا رواق – كه يكى از ويژگى هاى آشكار خانه هاى ايرانى، به ويژه در نواحى شرقى كشور و در معمارى كاخهاى عهد ساسانى بود – ميسر شد.

پژوهشگران تاريخ هنر به اين پرسش كه ايوان نسبتاً كم عمق جلوى نمازخانه (محراب) – كه مقدس ترين محل مسجد به شمار مى آيد – چگونه پيدا شد، پاسخهاى گوناگون داده اند.

شايد بتوان اساس آن را در شكل آتشكد ههاى ايرانى در دوره ساسانى جستجو كرد، كه پس از ورود اسلام به ايران در ربع اول سده اول هجرى، برخى از آنها به جايگاه نيايش مسلمانان مبدل شد.

مسجد جامع اصفهان و يا مسجدى كه به سال 5٣٠ق در زواره ساخته شد و هنوز بر جاى مانده، بايد نخستين مسجد        تاريخ دارى باشد كه در آن، از معمارى چهار ايوانى استفاده شده است.

مسجد جامع اصفهان داراى حياطى پهناور و چهار طاق كمانى بزرگ با ايوانى در چهار سوى مسجد بود.

آنچه كه از لحاظ هنرى بر اين بناها جذابيت خاص می بخشد، تزئينات آنها بود كه از سده چهارم هجرى با جفت كارى آجرها بر جدار خارجى بنا آغاز شد و سپس مانند يك تزئين الحاقى به نقره و حكاكى نقوش بر سطح باريك ملاط واقع در ميان قسمتهاى آجركارى شده بدل شد و كم كم پيوند خود را با بدنه اصلى بنا بريد و به صورت واحدهاى تزئينى در قالبهايى كوچك و مجزا درآمد و زينت بخش پوسته خارجى بنا شد؛   بى آن كه از لحاظ فن معمارى ارتباطى با استخوان بندى درونى آن داشته باشد.

گچ برى از اواخر سده پنجم هجرى متداول شد كه گاهى همان نقشهاى حاصل از آجركارى تزئينى را تكرار مى كرد و گاهى نقوش گياهى و اسليمیهايى به وجود مى آورد كه با شكل اصلى بنا پيوندى نداشت.

يك مرحله تكامل يافته تر در شيوه زينت كارى كه آفريده ذوق ايرانى در دوره سلجوقى است و از حوالى سال 4٩4ق به ظهور رسيد و همواره به صورت هنر ويژه ايرانيان باقى ماند، بريدن قطعات كوچكى از كاشيهاى لعابى برّاق به رنگها و شكلهاى گوناگون و چسباندن آنها به يكديگر براى به دست آوردن نقش هاى خاصى بود كه کاشی معرّق خوانده شده است.

كاشيهاى رنگين ايرانى، كه در حوالى سده ششم هجرى در كاشان و رى ساخته مى شد و با گل و بتّه به شيوه اسليمى و آياتى از قرآن كريم زينت مى يافت، براى مساجد و يا كاخهاى پادشاهان مسلمان، كه در آن به كار بردن تصويرهاى جانوران و آدميان و حتى درختان را مكروه مى شمردند، زيبايى و شكوه خاصى را به ارمغان مى آورد.

اين كاشيها بيشتر به شكل ستاره و يا صليب و با رنگهاى برجسته طراحى مى شدند.

در سده هشتم هجرى (سده چهاردهم ميلادى) اندلس، كه بخش كوچكى از جهان اسلام بود از اندك جاهايى به شمار مى آمد كه از كشتار تيمور بر كنار مانده بود، اما آن نيز در پايان سده پانزدهم ميلادى از دست مسلمانان خارج شد.

با اين همه، آن مركز كوچك حكومت اسلامى، در سالهاى پايانى حياتش به هنرهاى بسيار زيبا آراسته بود.

«قصر الحمراء» (کاخ سرخ)، که به دودمان بنی نصر تعلق داشت، یکی از بناهای باشکوه آن دوره است.

هنگامى كه محمد بن احمر، نخستين امير دودمان بنى نصر، به سـال 6٣۴ ق/١٢٣۶م غرناطه را گشود، كاخ خود را بر روى بخشى از يك كوه بلند و پر صخره بنا كرد و از آن پس، هريك از اميران آن دودمان بخشهايى را بر كاخ اصلى افزودند.

از آن ميان «محمد پنجم» در سده هشتم هجری الحمراء را به صورت زيبايى درآورد كه امروز برجاى است.

برجها و باروهاى اطراف الحمراء بر فراز كوه، شهر «القصبه» را در ميان مى گرفت.

رعاياى سلطان براى دادخواهى از «باب العدالة» به درون کاخ می رفتند و از حياطى، كه مسجدى در آن بود، مى گذشتند و بر تالار شوراى سلطنت وارد مى شدند.

اين تالار پرستون امروز نيز باقى است و كاشيهاى رنگى و         گچ بريهاى آن را، كه آسيب ديده بود، مرمّت كرده اند.

سفيران و همراهان ايشان در تالارى ديگر كه پرشكوه تر بود بار  مى يافتند و در جلوى آن استخرى مستطيل شكل و دراز ساخته شده بود كه ستونها و طاقهاى ايوان تالار را در خود منعكس مى كرد.

پنجره هاى تالار با شيشه هاى رنگين پوشيده شده بود و قنديلهاى بلورين را با زنجير از سقف پرنقش و نگار و گچ برى شده آويخته بودند و كف تالار از فرشهاى گران بها و ديوارها از كاشیهاى لعابى درخشنده و گچ كاريهاى زرين و سرخ و سبز پوشانده شده بود.

در بخش ديگر كاخ، كه محل اقامت سلطان و خانواده او بود، يك حياط و اتاقها گرداگرد آن بود.

در وسط آن حياط كوچك فواره هايى با يك حوض سنگى بر پشت دوازده شير سنگى سوار بود كه از چهار سوى آن چهار نهر به نشانه جویهاى چهارگانه بهشتى (آب و مى و شير و انگبين) روان مى گشت.

در اين كاخ، تازه ترين و آخرين نوآوريهاى مقرنس سازى را كه در ايران آغاز شد و از آنجا به آسياى صغير و مصر رفت، مى توان ديد.

سروده ويكتور هوگو درباره الحمراء

پاورپوینت مربوطه به صورت فایل دنلودی می باشند و شما به محض پرداخت آنلاین مبلغ همان لحظه قادر به دریافت فایل خواهید بود. این عملیات کاملاً خودکار بوده و توسط سیستم انجام می پذیرد.

 جهت پرداخت مبلغ شما به درگاه پرداخت یکی از بانک ها منتقل خواهید شد، برای پرداخت آنلاین از درگاه بانک این بانک ها، حتماً نیاز نیست که شما شماره کارت همان بانک را داشته باشید و بلکه شما میتوانید از طریق همه کارت های عضو شبکه بانکی، مبلغ  را پرداخت نمایید.